Bir yürek yangınıydı...
Yandık ölesiye
kanatları tutuşmuştu
umut kuşlarının
Çırpınıp çırpınıp uçamadılar
Benim sevdadan kaçamadigim gibi
Şimdi alevden kelepçeler bilegimde
Umutlar sürgün yüreğimde...
Haberin var mı bilmem?
Sebebi sen!..Sebebi sen !..

Yağmur, vurgun gözyaşlarıma
kavuşma umuduyla
her fırsatta yağar durur.
Çöllere yağsa iyi de
Sellere dönüşen kentlerim var benim.
Yaprakları acır tüm çiçeklerin
Adın boğulur o sularda
Yıkılır sevdanın surları
Ayrılık,hasret,keder talan ederler
Gönül mülkümü,can hanemi
Derim ki kader!..
Sürekli Sabırla sınanıyorsam eğer,
Tahammulde zorlanıyorsam ben
sebebi sen...sebebi sen ...

Öfkem depremlere dönüşür
Yerle bir eder hasret ,dağlarımı
Meyveye durmuş ağaçlarım
Devriliverir ansızın,
hayattan koparcasına...
Tüm sermayesi yerle bir olur
Kök salamaz dallar, toprağa
Uzanamazlar güneşe ve aşka
Garip gönlüm gibi ,Her yıkıntıda
hüzünleniyorsam ben
sebebi sen... sebebi sen ...

Uyku tutmaz gecelerimi
Geceler ki ömrün,
en uzun zaman dilimi
günün en çekilmez sevimsiz yanı
Yalnızsan ve de gönül yorgunuysan
Evlerin ışıkları söndukce birer birer
İnsanın kederden çekilir canı.
Dalıp giderim özlemle uzaklara
Gün görmemiş hayaller
kursağımda birikir
Karanlıkla, yalnızlık bastırınca
Hesap sormak isterim
Yitip giden yıllara .
Ben veremem hesabını ...
ne haldeyim anla...
Kırgınsam anılara, durgunsam ben
Sebebi sen... Sebebi sen

Herşeye alışır yüzleşir
katlanırım da; Yine de olmaz ...
Gönlüme göre hayat ...
Mutluluktan yokmuş nasibim
Hiç olmamış hissem...
sürekli ağlıyorsam,
Ve bahtım gülmuyorsa,
Umutsuzsam ,hayata dargınsam ben
Sebebi sen , sebebi sen

Ayşegül BAHÇECİ
09.05.2017 Ankara