.


Yine kağıt kalem geçti elime
ve ben yine onu yazıyorum alelade
çok yazarsam gelir sanıyorum
bakma öyle Birati, elbette gelmeyecek biliyorum
ve ben sadece gönlümü kandırıyorum

Kim bilir kaçıncı kez katık edip bahar yağmurlarını gözyaşlarıma
Ağlamıyorum, görmüyor musunuz yağmur yağıyor diyorum
Onları kandırmasına kandırıyorum da Birati
Aşkından meczuba dönmüş şu gönlümü kandıramıyorum

Ah Birati beni en çok ve en iyi sen anlarsın, bilmesine biliyorum da
İnsan anlaşılmak kadar sevilmekte istiyor bazen
Ve sevmek yıkarak bütün sınırları
Ve ben Birati, onda en çok bu aşılmaz duvarları sevdim belki
O zeytin karası gözlerinden hiç bahsetmiyorum bile
Hasretiyle hara döndüğüm o zeytin karası gözlerinden

Ben Birati yine sıkışıp bir hasret türküsünün cenderesine
Bulandıkça bulanıyorum yoksuzluğunun gölgesine
Avutuyorum iyiyim diye aklımı da avutamıyorum gönlümü
Ve o hiç bilmeyecek bunun ne menem bir şey olduğunu
Ve hiç öğrenmeyecek…

Eksilince alfabemden birkaç harf, ondan geriye bir ‘’ah’’ kaldı dilimde Birati
Sürdüğümde dilime her defasında, tutuşturan bedenimi…
Bir ’’ah’’ Birati…






G.Sarıoğlu
İkibinonyedinin/beşinciayının/üçüncügünü
ikindiden/yürürken/akşama