uzun uzun yollara düşer
“gel” diyenlere koşarım..
gün boyu birilerini bekler
dükkanı "selam"sız kaparım

insanım umduklarıma küserim
öyle "yok satmaz" kitaplarım,
dostlar, tanıdıklar, öğrencilerim
kardeşlerim eşim, oğlum, kızım

beni okumazlar, bilmezler
övenler okumuş olsalar anlarım,
kitabımı hediye isteyenler
atmayın, bari hediye edin kurban olayım


*


gidip gelecek yer bulamam
kahvelerde oyun oynamam

evde eşyalarımın yeri neresi
bana değildir günün yemeği

var mıyım yok muyum evimde
umursamaz kimse, herkes kendi aleminde

gömleğim düğmelenirdi bin ihtimamla
gerilerde kaldı o gömleğe kravat uydurma

bir gün ansızın telefonum çaldı
içimde çiçekler açtı mevsim sanki ilkbahardı

coştum o terleten soruların sahibi sesle
biri.. artık ismimle hitap eder, “bey” ekler bir de

söylediklerinden emin, kalmamış sesinin titremesi
”-hocam ben size aşığım" dedi,

duymazdan geldim, “-biliyorum ben de
sizin gibi dinleyicilerime, öğrencilerime”

“-yok öyle değil” dedi, sözümü böldü
yanlış olsa da, mutlulukla “başım döndü”













DEVAM EDECEK