Gözlerimden düştü gözlerin
Kırıldı kristal mavi cam gibi
Parçalara bölündüler
Her parçada bir anımız dağıldı

Kaç güzele nazar boncuğu dağıttı gözlerin
Şimdi benden çok uzaklarda
Başka gözlerde serinliyor yüreğin
Biliyordum ses etmedim
Sustum

Belki aklına gelirimde ararsın diye
Mahcup duygularım hep seninleydi
Onlar hep sustu
Dilim sustu
Yüreğim sustu
Ümit vadeden arayışlarım sustu

Ben senin varlığının
Sevinciyle yeşerirken
Sen başka baharlarda yeşerdin

Sen başka gönüllerin sularında kulaç atarken
Ben ateş deryalarında çırpındım
Aşk illetini ilk sunduğunda bana
Gömüleceğimi bilmiyordum
Hüznün topraklarında


Seni seninle yaşamadan
Gözlerinde kaybolmadan
Kokunu solumadan
Avuçlarına alamadığın ellerimi ittin

Bir uçuruma sürüklenir gibi
Bakışlarım savruldu ardına
Ve sen gittin
Hep sustun
Susların banaydı sadece biliyordum

Seni her aradığımda
Ya telefonunu kapatıyordun
Yada açıp çok meşgulüm deyip
Yine kapatıyordun
Bir bıçak darbesi iniyordu her seferinde
Senin için acı çeken yüreğime
Ama ben yine hep sustum

Oysa seni arayışlarımda
Telefonun saatlerce meşgul oluyordu
Bir banamıydı yüreğinin yasaklığı
Bir banamı dönmeye zamanın olmuyordu

Aşk senden korkuyordu
Yüreğimin köşelerinde saklanıyordu
Aşkın kalbi vuruyordu yüreğime
Kanatıyordu her vuruşu
Kalbim yara aldı her seferinde

Bana sunduğun
Aşk söylemlerini getir aklına
Biz iki şehrin bir yakası gibiydik hani
Silik değildi alnımızdaki yazgı
Hadi bana yazdığın şiirlere sor
Kalleşlik değimliydi seninkisi

Aklından ne geçiyor getir diline
Biz göz göze bakıp
Şiirler okuyacaktık birbirimize
Sen hep söylerdin

Şimdi bana bakmaya üşenen gözlerinin maviliği
Derinleşti denizlerin lacivertiyle
sana ufukta el sallayan ümitsiz aşkla
Atıyorum şimdi
Koyu lacivertlerin derinliğine kendimi


Sabahat Çelik