Mutluluk ;
zaman zaman maziye dalmaktır.
Çocukluğu gençliği hasretle anmaktır.
Yıkılmamak için hatıralara yaslanmak
Anılardan güç almaktır.
Bazen düşmek, bazen kalkmak,
Yine de yol alıp hedefe ulaşmaktır.

Hayal kurmaktır mutluluk!..
Kinle matlaşan gönül renklerini
Sevgi fırçasıyla, pempeye
maviye sarıya boyamaktır.
Gece olup kararmak,
Gün olup ağarmak,
Sonuçta hayatı bütün renkleriyle
Anlamlandırmaktır...

Mutluluk ,kalem olup
güzellikleri yazmak,
Kağıt olup yazılmak,
Silgi olup, yapılan hataları silmek
Doğruluklarla bezenmektir.
Gerekçeyse hiçbir gönül sahifesinden
Silinmeyip hep güzel vasıflarla yadedilmektir

Mutluluk herkesin kendine göre
Yaşamdan almaya çalıştığı hazdır.
Aşığın elinde saz, şairin dilinde
Öze hitap eden sözdür .
Belki de bir gece yarısı Rabbine yönelmiş
Mahzun bir kalp,yaşlı bir çift gözdür...

Velhasıl mutluluk,
Sabır arayış bekleyiştir
Hasrettir ,umuttur,sitemdir,özleyiştir.
Bazen acı bir dudak büküş
Bazen dolu dolu yaşanan sevinçtir
Sen yeter ki mutlu olmayı iste
Göreceksin mutluluk acısıyla tatlısıyla
hayatın kendisidir.
Uzaklarda arama sen onu
özündeki paha biçilmez hazinedir .
Anahtarıysa kader çekmecesinde ,
Ve senin gönül gözündedir...

Ayşegül BAHÇECİ
1997 Konya YÜRÜYÜŞ DERGİSİ