5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
936
Okunma
düştüm gözlerinden uçurumlara
bir sensizlik vaktinde gecenin
gün ışığı yetim düşerken
kör kurşunlara
ne vicdanlar tanık oldu çığlıklarıma
ne gece gördü vurulduğumu
ay kayboldu utancından
yıldızlar saklandı karanlıklara
sen çekilirken damarlarımdan
ellerim üşüdü
yüzüm sarardı ince hastalıktan
gözlerim daldı uzaklara
beni ’ben’ eden senmişsin meğer
’sensizlik’ bana en ağır ceza
yürüyorum kerbelası mahkemelerine talihin şimdi
çıkacağım en zalim yargıcın karşısına
’ver’ diyeceğim , ’ne istersen ver...!
gelmiş geçmiş bütün kanunlar adına
değilmi ki,bütün suçlarını ben işledim babil’in
bütün günahlarıda benim boynuma’
’assınlar beni bir gece vakti
senin olmadığın bir zamanda..!
değilmi ki,senin olmadığın o zaman
benim yaşamadığım an’dır aslında...
Cevap Yaz