Şimdi parmağımızı, soktuk mu gözümüze?
Titreyip te kendine dönenler hani, nerde?
Taşlaşmış kalplerimiz, dönmüyor özümüze;
Esenlik arıyorduk, tümden düştük ya derde…

İşte şimdi tezeği, avucumuzla yedik…
Bizden günahlar gitti, biz bu yol yanlış dedik!
Gafillerle bir olmuş, birkaç akıldan güdük;
Muhtaç etti yurdumu, üç beş korkak namerde…

Artık tepinin durun, “ne yaptık biz diyerek!”
Nesliniz çeker elbet, hesabı ödeyerek…
Bir enkaz bıraktınız, onlara giderayak;
Birazdan yükselecek ağıtlar perde, perde…

Senin için mühim mi, ahın gitmiş vah kalmış!
Çocuklarını düşün, hepsine eyvah kalmış!
Sanırım torunlardan, her ferde bir ah kalmış;
Bülbüller suspus olmuş, ötmüyor hiç seherde…

Nefsim için hiç değil, üzüntüm neslim için…
Tüm korkum vatanımı, düşmana teslim için!
Tek arzum, milletim ve cefakâr aslım için;
Yeter Allah’ım n’olur, koyma bizi kederde…

Üzülme… Galip gelen oynar elbet zil takıp!
Biraz da dalga geçer, arkandan ters ters bakıp!
Sakın ciddiye alma, işi, gücü bırakıp!
Deme onlara uyup, “erkeklik var ya serde…”

Antalya-2017/04

Halil Şakir Taşçıoğlu