Aşk olmasa bilmem ki, şairler ne yazardı…
Varsa, yoksa derd-i aşk, her gün sevda yarası!
Aşk güzel bir şeydi de, âşık neden bizardı?
Neden bu âşıkların, hiç düzelmez arası?

Dedim ki, tüm aşkları vuslat vurur, öldürür!
Âşık olanlar ancak, dost ve düşman güldürür…
Hepsini bir goncayken, dallarında soldurur;
Bence bu aşk denilen, hayatın yüz karası…

Ömrümde hep sevdim ben, ama âşık olmadım!
Kara sevdaya düşüp, saçım, başım yolmadım!
Baharımda açılıp, gonca iken solmadım;
Kimse duymadı benden, kara sevda narası…

Aşkı verin Allah’a, sevgi isteyin Ondan…
Sevmek en güzel duygu, vazgeçilmez ki candan!
İlahi aşkla dol hep, sonra ayrıl kervandan;
O zaman değer bulur, kalbinin her darası…

İlahi aşk ta olsa, teraziyi doğru tut!
Ne canlı iken gömül, ne de Mevlayı unut!
Zaten unutamazsın, yaratanın layemut!
Kurtarır mı insanı, gözlerinin karası?

Ne Mecnundum Leyla’ya, ne Aslıya Keremdim!
Ne öyle aşk peşinde, derde düştüm, veremdim…
Yaratanım nezdinde, zannımca muhteremdim!
Akmasa da yanımdan, şol Kevser’in deresi…

Antalya-2017/04

SÖZLÜK:

Bizar: bıkmış, usanmış, bezgin…
Layemut: ölmez, ölümsüz…
Kevser: cennet ırmaklarının pınarları…

Halil Şakir Taşçıoğlu