VAY Kİ VAY YEĞEN!

..........Antalya’ya gelişimin üçüncü haftasında çok şiddetli bir gribe
yakalandım, yarın tekrar Karaman’a dönüş yapacağım. son girdiğim
şiirlerimle ve şair dostlarla ilgi açısından çok çaresizlikler yaşadım...
hepinizden ayrı ayrı özür diliyorum...inşallah bir dahaki paylaşımlara...
SELAM, SEVGİ VE DE SAYGILARIMLA...

Senin bizden hiç haberin oldu mu?
Ne hallere düştük görsen hay yeğen!
Deme sakın, “tüm çileniz doldu mu?”
Sorma bizim haller vay ki, vay yeğen…

Kaptırınca, eldeki ok ve yayı;
Gösterdiler, Hanya ile Konya’yı!
Çok bekleriz, açar diye goncayı!
…Oku yedik, olmayınca yay yeğen…

Kan ağlarken, Mehmet’imin anası!
Yaş tutmuyor, gözlerinin vanası!
Hala otur, demenin yok manası!
Ağızlarda, her gün hep goy, goy yeğen…

Mehmet’imi, Afrin, Membiç gezdirdik!
Suriyeli aldık, epey azdırdık!
Gelenlerin uçkurunu çözdürdük!
Sokaklarda, Araplar boy, boy yeğen…

Sürüden bir, kurtçuk çıktı dağıldık!
Tüm bozkurtlar, bir yavruya eğildik!
Başbuğ varken, hiçte böyle değildik!
Yarım kaldı, bizim hazır toy yeğen…

Şayet Türk’sen, çekeceğin az değil!
Sana zulüm, hiç sanma bir yaz değil!
Benim halkım, yolunacak kaz değil!
Yiyecekler, bizi hem çiy, çiy yeğen…

Nerden girdi, aramıza bu düşman?
Bunlar bizden çok değişik çok şişman!
Tanıyan bir, tanımayan bin pişman!
Sen bu soyu, bir kenara koy yeğen…

Allem edip, kullem edip solduran!
Askerimi, zindanlara dolduran!
Masumların saçın, başın yolduran!
Bu soyu gel, milletimden say yeğen…

Nebi dendi, gördük onun ümmetin!
Senelerce, yediler hep nimetin…
Topladılar, en hasını servetin!
Kalmadı hiç milletime pay yeğen…

Verdik elde, kalan o tek silahı!
Değiştiler, başımızdan külahı!
Unuttular, “hayyaalel felahı!”
Şaşırdık biz, bu ne biçim huy yeğen!

Önce yurdum, ithalata bağlandı!
Dolarların tabanı hep yağlandı!
Yandaşlara bol, bol kazanç sağlandı!
Kolaysa sen, şimdi gel de doy yeğen…

Yazdıklarım hep ağrımdan, acımdan!
Selam gelmez gardaşımdan, bacımdan!
Çok şeyleri kaybettim ben gücümden!
Bari sen gel, feryadımı duy yeğen…

Antalya-2018/10
Halil Şakir Taşçıoğlu