Aynaya bakarım darılır benden.
Mevlam bilemem acaba neden.
Ağırdır,Allah korusun veremden.
Tanımıyor beni şimdi görenler.

Vücudu dinlesem,her yanım sancı.
Doktor söyler yoktur bunun ilacı.
Ümit kesmem Allah’a vardır inancım.
Allah güldürmedi ona yanarım.

Neylesin ey gönül malı melali.
Bu hastalık garip eder insanı.
Allah’ım işitir verir dermanı.
Allah güldürmedi ona yanarım.

Bu hastalık içerimden kan saçar.
Birinci devredir,inşallah geçer.
Sağımdan saplıdır zehirli hançer.
Allah güldürmedi kime neyleyem.

İnsan bir ağaçtır,yaprak dökülür.
Kalbim zariflemiş vücut dökülür.
Ölmek birşey değil,sualden korkulur.
Allah layık görmüş kime neylerim.

Havalar üşüdü geldi sonbahar.
Anne,baba,kardeş hep bana yanar.
Tecelime Allah vermişse karar.
Ne söylesem boştur ona yanarım.

Memleketten gelmişim,
Derdime bir derman bulacak diye,
Saat onda doktor gece devriye,
Tek kurtuluş yolum ameliyattır.

Bu hastalık bendedir,
Hem gülmek,hem söylemem.
Ameliyata yattım kalkamayacaktım bilemem.
Ah gidi benim annem nasıl ararsın beni,
Pamuk döşeği oldu ameliyat tahtası.

NOT:Babamın yıllar önce yazıp bana hatıra bıraktığı şiiri
15 Aralık 1965
Koşuyolu
Kadıköy/İstanbul