Tıynetsiz zamandan arakladığım duygulardan sızan irin
Aslında gözyaşı akıttığım.
Cürüm mahiyetinde yazmadığım günün yükü
Ağır iken yine çöken omuzlarıma.

Kaykılmış bir eksende pür-nakıl hüzün kancığı imgeler.
Seyrelen aşkın nidalarında,
Hükmeden evrenden damlayan yıldızlar
Tüm dokunaklı tahayyülünde arsız sevdanın
Sema mizaçlı hıçkırığı.

Zemzem suyuyla yıkanmış madem aşk
Mademki matem bürümüş sensizliğin celbinde
Tutanaklara geçen söylenmemiş şarkılar.
Şarkılar ki en serkeş yalnızlığım;
Yalnızlık ki gök kubbenin efkârı;
Efkâr ki ölümüne sevdamın tutkulu sanığı.

Bir ömrü bir de seni yargılamadan
Peyda olansa pişman bir cümle:
Adından ayrı tek dakikayı sığdıramazken yere göğe,
Senkronize olmuş notaların isyanı yine
Beyhude kehanetlerde
Bir de yoldan çıkmış nefsi azığa almışken
Üstelik günah olduğunu bile bile…

Akıttığım gözyaşlarında bir hutbe tadı her cümle,
Her hüküm her yeni gün
Yine sensizliğin batılında detone olmuş
Sessizlik bile yorgun iken sen demelerden;
Senli sensizliği yorgan döşek
Semtine bile uğramadığım neşenin en yalın hali
En bakir yemini yine Tanrı nezdinde.

Çırpına çırpına ölen benlik ateşinde
Kutsadığım akıl dışı bir methiye;
İz sürdüğüm,
Derman bildiğim,
Defalarca rahmet okuduğum
Çocuk yanımın en aykırı gazabı.

Oysaki dualarımda sensin tekil cümle:
Önce aşka adadığım
Sonramda unutulmuşluğum yine
Bendinde hürmet,
Nezdinde rahmet
Kalemimde senli her imge
Saf kan gözyaşımın yüzü suyu hürmetine…

Hasretinde dikiş tutturamadığım yorgun bir yolun yolcusu
Gidip gelmelerle bozmuşken aklımı
Sadece kal demelerine hasretim,
Bir de bir de… boş ver sen bu cahil sevdanın
Bilinmedik imgelerinde gizlenmişliğime
Af eyle yorgun kıldığım her sözümde
Hicapla titretirken yüreği
Bir de saklanırken içimde
O kesif sessizliği aşka yorup
Sağdıcım yalnızlığın
Görkemli mateminde vuku bulan
Ölümüne ihanetine şu şiirlerde gizlenmişliğime
Mahal vermişken eridiğim her cümle.