Vuslat ağlıyor
Közlendi kalbim
Sana vedalarımla
Gün görmemiş acılar sallanır
Dudaklarımda

Bir ağıt yankılanır kulaklarımda
Dalarken ayrılık damarlarıma
Yırtar cidarını kanatır
Sen yara
Sen kara yazgı
Sen içimde derin sızı
Bana dert olan acı, sızı, değil
Senin yokluğun hülya

Kaç kere gözlerinden içtim ayrılığı
Kaç kere geçtim ateş köprüsünden
Vuslat ağlıyor
vuslat inliyor hülya
Erdir muradına

Oltaya takılmış bir balık gibi çırpınırım
Yüzdürür beni yokluğun kara sularda
Ayrılığın içinden vuslat geçiyor hülya
Söküldü dilimden alfabenin tüm harfleri
Hepsi lal-a soyundu
Burkuldu düşlerim
Tükeniyor ümitlerim
Gülmeyi unutan yüzüm
Şimdi küskün aynalara

Kırık gülüşlerim asılı gecenin çarmıhında
Kutsanmadan gel yetiş hülya

Keşkelerin ahından geçtim
Hüznün dergahına indim
Kaynıyor umutlarım hicranın kuyusunda
Serçeler ağlıyor kuyunun başında
Bir el at kavuşsun vuslata
Geçir yüreğine aşkı
İşle gergef gibi duvarlarına
Mavi bir mutluluk sür dudaklarına
Ben gülmeyi unuttum, bari sen gül hülya

Sabahat Hülya Çelik

Dost kalem

En ağır hasretlerini
Ezberledim ben senin,
Hakkını ödeyemem ;
Bir bakışını gözlerinin


Sunamsın ; süzülürsün,
Türlü güzelliklere bezenirsin,
Ölümsüz aşklara seslenirsin,
Bir eşin daha yok senin.


Cennetlerde yaşıyorum,
Mutluluklardan taşıyorum,
Aşkının büyüklüğüne şaşıyorum,
Dağlar küçücük kalıyor yanında Hasan Çapraz teşekkür ederim.