1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1712
Okunma
Fikret Babam (dostum), beni ne vakit derdime ağlamaklı görse,
’’İki kulun gönlünü Mevla kavuşturursa, ömür bahar olur evlat. Sen Mevla’ya dua edeceğine, gelip geçici derdine mi ağlarsın?’’ derdi. Susardım. İçimde biriktirdiklerim gözlerimden süzülürken, ellerim semaya açılır, ravzasından nurlar saçan Mevla’ya yakarışta bulunurdu. Şimdi Fikret Babam nerededir bilmem. Belki çölün sıcağında nefsini köreltiyordur. Belki de alnı secdede, o hakikat semavesinde duaya bürünüyordur.
(Şiir, hikaye ve resimli söz; şahsıma ait olan ’’Seni Sana Anlattım’’ (yazmakta olduğum) eserimden alıntıdır.)
Sen Aşk Odu’nda yanmadıysan, hangi derdine ağlarsın?
Ömrümsün dediğin zat, ömründen çaldıysa ne diye yanarsın?
Fani dünyayı sevipte, veli olamadıysan,
Mevla’nın senden aldığına ısrar mı edersin?
Koşuşturduğun aşk-ı sefa, haram değil midir?
Manasız döktüğün bir ağıt, sana yazık değil midir?
Her beklenileni döndürmez Allah,
Sen duasız kavuşmayı, olacak mı sanırsın?
Sözlerine aldandığın şarkılarla geçecek mi sanırsın?
Minnet eylediğin acıyı, gerçekten acı mı sanırsın?
İki kulun gönlünü birleştiren Mevla’ya,
Gelip geçici heves için isyan mı edersin?
Cevap Yaz