Nasıl geride bıraktık her şeyi,
Yüksek topuk ayakkabı giyip,
Kaldırımlarda volta attığımız her şeyi.
Adını okul sıralarına kazıdığımız yıllar,
Her gece adına kaç mektup yazılıp okunduğu,
Olmamış bu dediğimiz zamanları çok geride bıraktık.
Çocuksu düşlerde sevilirdi sevdiğimiz,
Saf ve temiz.
Kirlenmeden kirletmeden.
Uzun bir hikaye gibiydi o zaman aşk,
Ve biz Keremle Aslının aşklarını okur,
Göz yaşlarımıza nehirler katardık.
Hangi aşk bizimki gibiydi,
Yada kim seni benim kadar sevebilirdiki sözü bizde son bulur,
Aşk dilimizden düşmez ,
Bir merhabaya bir selama yıkılır kalırdık.
Belki biraz vefa vardı,
Hatırlamak sevmek özlemek gibi.
Merak vardı içimizde,
Mesela ben seni merak ederdim,
Sağlığın, yorgunluğun,ne giyindiğin,açmısın ne bileyim her şeyini,
Ama sen bilmezdin,
Senin için üzüldüğüm,
Bir şey yapamasam da dua ettiğim.
Ah be kadın,
Bu gün eski bir resmini gördüm,
Dudaklarında o tebessümü görmeyi
Ve dudaklarında o gülüşü öpmeyi özlemişim.
Delim bak bu gün nevruz,
Bahar bayramı.
Artık çiçekler bahar için açacak,
Çiçekler nisan için kokacak.
Adını tahta sıralara yazmıyorum artık,
İçime yazdım.
Sen kadınım:
Nisan kokusunu boynuna dola öyle gel,
Bahar gibi renga renk gel.
Boynunda öptüğüm bir yer var,
Senin kaçırdığın,
Benim öptüğüm,
Hadi çık gel....
____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba