ellerimde kelepçe ayaklarımda prangalar
aşk suçlusuyum sürgünlerdeyim
ödüyorum sevgimin bedelini
hüsranlardayım
düşünme beni ne haldeyim
üzülme sakın yine de seninleyim
sararmış resmim kalsın sende hatıra
eserimdir diyerek iyice sakla
pişman olursan düşme peşime
çekerim cezamı seve seve
ağlamak yakarmak nafile
dönülmez başa ne kadar istenilse de
yaşam oldu artık çile
uykusuz gecelerde
kulaklarımda çan sesleri
anlıyorum vakit öğleden biraz ötesi
zaman durmuş yok bundan sonrası
biliyorsun
seni tanıdığım gün
bir milattı benim için
aşk tomurcuklarının yeşerdiği hayat bulduğu
sensiz boşmuş yaşamım anladım
gözlerinden aldım o ilk ışığı
aydınlandı dünyam seninle
mutluluk hiç de uzak değilmiş bana
sevdim seni o çocuksu halimle
nasıl da heyecanlanıp kızarmıştı yüzüm
kaçırmıştım gözlerimi bir suçlu gibi
ellerini ellerime aldığımda
susmuştu dilim konuşamıyordum
anlamsız kelimeler çıkıyordu
sayıklar gibi dudaklarımdan
ilk sözü sen aldın dinledim seni
anlattın bana hayat hikayeni
ne de çok ortak yanımız varmış
dinledikçe kendimde buldum seni
büyüyorken aşkımız gün be gün
tükendik aniden baktık maziye
aşk ve sevgiler olmuş yalan
yüreğim olmuş talan
yok tamir edecek ustası
yalnızım yapa yalnız bu evrende
soğudum aşktan da sayende
oysa
ne hayallerimiz vardı
her yağmur yağdığında
rahmet diyerek yürüdüğümüz
şimdi sel aldı bitti
rahat ol sevdiğim
güneş yeniden doğacak
açacak gelincikler ovada
ve
kavuşacağız biz bir başka baharda...



Refik
21.03.2017
İstanbul