HASRET ÇEKEN BİRİ VAR

Bir Ege akşamında, sahilde bir yerlerde
Tek başına oturmuş, hasret çeken biri var
Uykusuz bekleyişle, kahreden seherlerde
Ağlamaklı gözünden, yaşın döken biri var

Ay ışığı vurdukça, depreşiyor anılar
Dalga taşa vurdukça, hoş geliyor tınılar
Yokluğun kahrederken, bu kalp nasıl iniler
Özlem sancılarıyla, şafak söken biri var

Ay buluta girince, gam, kasavet bürüyor
Damarımda kan değil, sanki hasret yürüyor
Vuslatı silmiş kader, ağlarını örüyor
Ey vefasız bak sana, sahip çıkan biri var

Ağaç dalın da hüzün, sanki çiçek açıyor
Hüzzamlı sanıp beni, mutluluk hep kaçıyor
Bak evimin üstünde, yarasalar uçuyor
Sevdamın surlarını, her gün yıkan biri var

Düşünüp duruyorum, senli güzel günleri
Ben hala yaşıyorum, unutulmaz dünleri
Söküp atmak mümkün mü, o güzelim anları
Hiç bıkıp usanmadan, sevgi eken biri var

Belki unuttun beni, kaçtığın bu şehir de
Senden başka sevmedim, ben evveli, ahir de
Aşk içmeye çalıştım, ben ki asi nehir de
Kurumuş sahralara, çiçek diken biri var

Lüzumsuz’um yan yana, biz bize yakıştık ya
Unuttun mu bir zaman, hani biz aşıktık ya
O ağacın altında, göz göze bakıştık ya
O sararmış resmine, her gün bakan biri var

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ