Ne falan ne filan, bilir mi beni
Sözde değil gardaş, özde insanım
Adamın dibidir, derler ya hani
Hak ateşte yanmış, közde insanım

Dikenin, kaktüsün, çiçek açtığı
Nurlanan cemalin, ışık saçtığı
Ahmet Yesevi’nin, gelip geçtiği
Çöllerde, yollarda, izde insanım

Alın yazısını, silen var mıdır
Ölüp te geriye, gelen var mıdır
Dünya’da yarını, bilen var mıdır
Elifte, lam, mimde, gizde insanım

Sarf ettiğim emek, alın terimdir
Biz iman ehliyiz, Mevlâ’m kerimdir
Yalnızlık Allah’a özgü durumdur
Ben değil bilesin, bizde insanın

Deli Aras nasıl koşar, Hazar’a
Örnek olan gelmemeli, nazara
Kul hakkıyla, çıkamam ki huzura
Çoğunluk sevmesin, azda insanım

Allah’ım var etti, bizleri yoktan
Korudum kendimi, fitne, nifaktan
Biz ki nefsimizi, ezmişiz çoktan
Kin,nefret,donunca, buzda insanım

Lüzumsuz şu ömrün hazan olsa da
Gözlerin gizemli, yaşla dolsa da
İlla ki aranır, acı olsa da
Sofranın nimeti, tuzda insanım

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ