Yine aktı zaman, aylardan Eylül
Yaprak dökümün de, yine sen yoksun
Hüzün sardı beni, yüreğim buruk
Kalbime saplanmış, zehirli oksun
Bu yıl da hazan da, yine sen yoksun

Rüzgarlar sert eser, alır savurur
Dalda ki yaprağı, yakar kavurur
Bazı ağaçları, kökten devirir
İster misin günüm, hep hasret koksun
Bu yıl da hazan da, yine sen yoksun

Yüce dağ başını, kör duman kaplar
Kara bulutları, üstünde toplar
Yakın da gelecek, karı hesaplar
Aklımda bir değil, ne kadar çoksun
Bu yıl da hazan da, yine sen yoksun

Vuslatlı aşklardır, elbet muteber
Yalnızlık kol gezer, yücede ayber
Daha yok ki senden, bir iz, bir haber
Beni kaybedecek, aklına soksun
Bu yıl da hazan da, yine sen yoksun

Gelirim dedin de, hayır mı dedim
Özlem acısına, hep gülümsedim
Ne yarınım kaldı, nede ümidim
Sanırım sen ise, sevdaya toksun
Bu yıl da hazan da, yine sen yoksun

Hayatımın bile, değişti seyri
Gülmeyi unuttum, tükendim gayrı
Bu nasıl yaşamak, biz ayrı ayrı
Sensizlik bitirdi, sen benden yoksun
Bu yıl da hazan da, yine sen yoksun

Lüzumsuz severim, şiir yazanı
Bu duygu coşturur, aşık ozanı
Sen diye sevdim ben, her yıl hazanı
Vurgun yemiş gibi, şaşkın ve şoksun
Bu yıl da hazan da, yine sen yoksun

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ