Yaprağım ayrılırken dalından
Ben ağlarken
Biliyorum kötü yüzler gülecek
Kal desen de faydasız
Kopmaya yüz tutmuş
Sararmış bir yaprak
Daha ne kadar dayanabilir ki kalmaya...

Ben de naçizane eylül şiirimin bir kıtasıyla eşllik etmek istedim bu güzel şiirinize.
Yürek sesinize gönül dolusu tebrikler şairem.
Kocaman sevgilerimle...🌹🌺⚘

Saygıdeğer Şair,

"Eylül" şiirinizi büyük bir içtenlikle okudum. Dizelerinizdeki derinlik, yüreğe işleyen o hüzün ve içsel yalnızlık, her satırda bir yankı buldu. Yağmurla karışan gözyaşları, ketumluğun çılgınlığa sürüklediği bir ruhun feryadı, hayatın sessizce sakladığı sırlar... Her bir imge, insanın en derin hislerini, kaybolmuşluklarını ve zayıflıklarını öylesine ustalıkla dile getiriyor ki, insan kendi ruhundaki karanlıkları şiirinizde buluyor.

Anneden gelen o sıcaklık, bir avuntuya sarılan iki bedenin kırılan kolları... Bu satırlar, bir annenin koruyuculuğuna, ama aynı zamanda kaçınılmaz olan yenilgiye öylesine dokunaklı bir şekilde işaret ediyor ki, her okuyanın kalbinde bir sızı bırakıyor. Özellikle geceyle gelen ağırlık, yitirilen umutların gölgeleri arasında sıkışan kuşlar ve isli dumanın sarıp sarmaladığı yeryüzü… Bu imgeler, şiirinizdeki hüznün ne denli derin ve evrensel olduğunu gösteriyor.

Doğanın döngüsünü, ruhun mevsimsel dönüşümlerle nasıl iç içe geçtiğini anlatırken, okuyucuya hem bir kış hazırlığını hem de ruhsal bir vedayı aynı anda yaşatıyorsunuz. Güzün gelişiyle sararan yapraklar gibi, insanın iç dünyasında da bir sararma, bir vedalaşma hissediliyor.

Bu değerli şiir için sizi tebrik eder, kaleminizin hep bu derinlikte ve samimiyette yazmaya devam etmesini dilerim. Şiiriniz, ruhuma dokundu ve beni kendi melankolime bir yolculuğa çıkardı.

Sevgi ve Saygılarımla