kayıyor muyuz
karda ayak
çocuk gülüşlü bir zaman aralığı
her yer bembeyaz

hayır istemiyorum büyümeyi
çitlembik ağaçlarının kardeşiyim
sevgiyle okşanıp düşen meyve
üzülen yeryüzünü sevindirecek

sıkıyorum ölümlerin boğazını şimdi
baygın sokakların rengarenk şehirlere uyandığı
koyu mavi gecelerin tatlı tebessümü
ayın ışıltısını getiren sihirli cindi

korku dolu dağ ormanından geçeceklerdi
enseleri ince köylülerin tokluk savaşı
sıska köpekler ve ölü ceylanların
kelebeklere vedasını anlatan beyaz tablodan
daha mükemmelini göreceklerdi

basit mutluluklar peyda edildi suya
horluyordu sıcacık döşek ikliminde kış
bahçede karanfili bahara hazırlayan mart dumanı
üşüyen pencerelerini örttü üstümüze

sağı solu bir kaç defa göz göze
duvarın arkasında taze bulut salkımları
sezgi seliyle seni aramaya devam ettim
aldım aklımı oyaladım beyaz sesinle.