.../..Bütün yakınmalarım insandan yana...insanlık adına.../..




Deli miyim ben ?!..
Bütün bunlara kafa yorduğum için !
Nedendir bu sevgisizlik insanda ?
Üç günlük ömürde,bu hır gür,bu kavga.
ölümlü dünyada,nedendir bu hırs,bu çaba !
Sonunda ona kalacak,on bir arşın patiska !


Biriktir ahir ömründe dostluklarını.
Hep ara,sor soruştur unuttuklarını.
Mal,mülk,para pul,onca varlık,dünyalık.
Nedir ki ?..hepsinden de sonunda var ayrılık.



Deli miyim ben ?!..
Bütün bunlara kafa yorduğum için !
Bilirim,sevgidir ruhunu temizleyen insanın.
İnsan ki,en gelişmiş bir canlısı doğa’nın.
Ama heyhat...en zararlısı o,tüm Mahlukat’ın.
O anlamıyor,en kıymetli ve şereflisi olduğunu Yaratan’ın


kahrım var,insanın yaptıklarından yana.
Bulanmış elleri,onca masumların kanına.
Hele hiç acınma yok,günahsız biçare çocuklara.
Ne sevgi kalmış yüreklerde kula,ne de saygı,yaratan’a.



Deli miyim ben ?!..
Bütün bunlara kafa yorduğum için !
Sevgisizlik ve bir acımasızlık çağında insanlar.
Yürekler taş kesmiş,sanki buzul çağında duygular !
Kimse kimsenin halini görmüyor,kalabalıklarda yalnızlar !
Kitapların yazdığı,sanki Kıyamet’in kucağında insanlar !


Kahrediyorum yaşama,yüreğimde devasız yaralar.
Bilmiyorum,insanlık nasıl çıkar kaos’tan,nasıl biter acılar.
Medet umar mı,Yaratan’ın kendisine verdiği akıldan ?
Bunu beklemek,görmek mümkün mü acep insanlıktan ?

*

Deli miyim ben ?!..
Bütün bunlara kafa yorduğum için !
Yoksa...kendini hızla yok etmeye giden,
İnsanlık mı delirdi...sahiden ?!..



Tuğal KÖSEMEN
07.Mart.2017