/Ve sürgün ettim ömrümü meczuplar diyarına/

Tükettik şiirleri umut tezgahında
Yarının yolunu unuttu şair
Her iklimi coştu yalınyapıldak
Has bahçelerde temaşa etti seyirten düşleri
Derin bir izhardı ayrılık lügate sığmayan
Hele birde mavi vardı aylardan masal
Ayazın resmi karalanmadan rüya mıydı neydi?

Zamanın ahvali pürmelal
Zemheri üşür menevişler ağlar
Oysa gözlerinde güldürürdüm cemreleri
Sönmeden önce gökte ateş
Denizde yangın
Toprakta cehennem

Fi tarihinde sevmiştik biz ba/harı
Eks olan rüyalardan uyanmadan önce

Katli vacip bir gülüştü bizimkisi
İki yakası bir araya gelemeyen vadiler gibi kavuşmasız

Yılkı tayları özgürce koşarsa hayallerimden ötelerde
Son bir şiir daha demlenir baharın yamacında
Sevgiliye kurban edilen onca sözü israf bilme ey felek!
Matem yazgılı güller dalında da solar
Koparsan yine aynı hazin son
Fıtratındandır hazan
Güle sorsan çiğ damlar gözlerinden

Aşkın kararğahı gözlerinden sürgün yemiş şiir gibi
Güneş bir doğarken, bir de batarken ufukta
Kendi yolculuğunda bir garip leylayım şimdi
Zaman gözlerimde bir sancı, yok artık bu derdin ne merhemi ne ilacı...

Nuray AYHAN...