NİHAYET HUZURDAYIM

yıllar sonra yavaş yavaş
düşerken saçlarıma kar taneleri
alnımda çizgiler
gizler
içten içe çektiğim acıları

bir mum alevi gibi
titrer durur
zamanın hükmüne yenik düşmüş dizlerim

yorulur
durur dinlenmek isterim
nafile
rahat bırakmaz çocukluk anılarım

hey gidi günler
daha dün gibi aklımda
aklımda Ali amcanın erikleri
annemin pazen entarisi
babamın çatık kaşları
ve
yaşama dair beynime kazınmış onca nasihatlar
nafileymiş meğer

mavisinden umutlar
hayaller
şatafatlı bir yaşama meylik düşünceler

anasını satayım
hiç ölmeyeceğim dercesine
zamana başkaldırış

düşünüyorum da
şimdi nerede o günler
ya ben neredeyim

serde yok ise
olmuyor insanlık be evlat
yaşlılık işte taşımıyor bu meret ayaklar
neyse ki yaslandığım bir bastonum var
inatla tırmanmalıyım yokuş yukarı

bak
ezan da okundu işte
çağırıyor huzura imam

bırakarak geride anıları
acı
keder
mutluluk ve gözyaşı
yaşama dair ne varsa
varmak istiyorum bir an evvel huzura

nihayet huzurdayım
eyvah
burası sanki hiç unutamadığım
yosun kokulu deniz kenarı

ya bu taş
hatırladım
hatırladım
duyduğum ne deniz dalgası
ne de ki dalgakıran bir kayaymış

iniyor gözüme bir perde
anında beliriyor ölü yıkayıcı
tenime dökülen suyu
sanıyorum ki deniz dalgası
dalgakıran ise musalla
uzanıp yatıyorum keyfimce

Efkan ÖTGÜN