Sen böyle kalkıp giderken acı bir coğrafya oluyor gözlerim.
Böyle içinde bombalar patlamış bir şehrin kalan yıkıntısı gibi.
Sesim bütün sessizliklere eş,
bütün bilinmezliklerin üstünü orten bir gece.
dilimde tam iki hece duran isminin ortasından
bir ağıt düşüyor kalbimin yerküresine.



Sonra uyuyorum
sonra biliyorum uyanmak acı veren bir zaman kuyusu
sonra rüzgarın esintisinde;
uçuyor beynimin içindeki tüller
uçuyor
ve tutamıyorum zamanı.



Sonra eski bir cumartesi oluyor bedenim
sen tatlı bir öpüş
sen en ince yerinden tutup ömrümün
en tenhaya giden
o güzelim düş.gibi soluyorsun
beynimin hücrelerinde.



Yeniden bitiyor cumartesi
yeniden başlıyor başka başka günler
yeniden Allah seviyor kullarını
yeniden okşuyor o taze acının nefesini.


Yeniden
herşey
yeniden.

Ama sen;


Bittigi yerden uzanıyorsun boyluboyunca can otağıma.


Ama sen;


Eskimeyen.