Kimliksiz rüzgarlar belimi büktü
Yokluğun gözlerimde kanarken
Suskunluğun ölüm yazdı yüreğime.


Artık çekilen hiç bir acının anlamı yok !

Bu kadar basit olmamalıydı ölümüm
Bu kadar çabuk
Bu kadar yorucu olmamalıydı sensizlik
Artık sensizliğin de anlamı yok
Geleceğin ümidiyle solan ömrüme baharlar yaşatırken
Şimdi çöl ateşinin göbeğinde gölgeleniyorum.

Artık ne sesin yankılanacak duvarlarımda
Ne mısraların dokunacak dudaklarıma
Sadece varlığın dolanacak damarlarımda
Suskunluğun avuçlarımda öleceğim

Sus pus her şey
Artık dört duvar arasında
Yalnızlığımla körebe oynama zamanı
Öyle bir sustun ki..!!
Taş kesildi kirpiklerim...

Gidiyorum bir daha dönmemek üzere
Yalnızlığın ayak ucuna düşen ömrüm
Sana helal-i hoş olsun..

Bir gün ölümsüzlüğüne düşerse kelimelerim
Sensiz geçen her anı ömür defterimden düşüp
Sensiz ölmenin acısını
Satırlara bıraktığımı bil.