Yağmur esir almış gibi rüzgârı, tutuklanmış göğümün masum bulutları...





Tesellisine kavuşamayan dert gibi
başa sarılamayan film
içimi bitiren o güve’n
kapanı önemsemeyen kurt misâliyim
bir elimde çiğdemler
diğerinde fesleğen..




Ömrünü kuşlara adayan ruh gibi
kederi bile okşayan sevgi
okyanusa atılan o taş benim
tek onulmaz yaram sensin anne
gerisi hafif, ötesi çizgi.




Şaka sanılan tehlikeli oyun gibi
saklanan unutuyor dertleri
güzde yağan kar gözlerim
beklemek...
zemherinin güneşi.




Susulsa geçecek gibi
yutulsa bu düğüm çözülecek
ömür, kara büyü damarlarımda
yazarsam küseceğim kadere
yazmazsam ölecek..




Teselli durağıymış rivâyate göre şiir
ki öyleyse Râbbim eğer
ya bir yudum huzur nasipleneyim aynü’l hayattan
ya da
gömüleyim küllerime, hârımın rüzgârlarını dindir..