İkimizde birden sustuk
İkimizde kırılgan bir şiir kadar sessizdik
Hüzünlü bir geceden kalma
Umutsuz bir sabaha uyanacağız
Sensiz eksiğim
Yarım ve neşesiz
Hiç bu kadar çaresiz
Hiç bu kadar sessiz
Hiç bu kadar kimsesiz
Beklemedim sabahı
Bu gece bir kuşun cıvıltısını
Pencerenin önüne bıraktım
Bu gece bir hançeri yüreğime batırdım
Bu gece hiç bitmez sandım
Hiç güneşi görmek istemedim
Saatler dakika gibi ilerledi
Zaman sustu
Gece ellerimde durdu
Biraz üşüdüm
Birazda öldüm
Odada bir sessizlik
Bir tarafı karanlık
Bir tarafı yitik kalmış sevinçlerimiz
Şimdi hangi mevsim açar çiçeklerini
Hangi güneş parlar, solan yüzümüze
Ve hangi güvercin kanat çırpar özgürlüğe
Ve biz hangi mahkumun idam sehpasıyız ki
Bedenlerimiz de bir sürü ölü susuşlar var
Ve gece iyice karardı yine
Koynumuza soğuk rüzgarları aldık
Şimdi sensizlik nereme bir kurşun gibi saplanır
Nereme bir özlem kadar uzak kalırsın
Ve sen hangi ara bu yüreğimi
Bedeninde unuttun
Ve neden bu kadar üşüyorum
Neden bu kadar geç kaldın
Biliyorum bugün günlerden acı
Ve güneşsiz bir gün doğacak bize
En karanlık gecenin sabahı gibi
Yine yitik bir şehir bizi bekliyor
Hadi sevgilim
Aç gözlerini
Sabah oldu

ibrahim dalkılıç
26/01/2017
05:05 izmir