Dün’yanın Çivisi Çıkmış

Eksik tartıyor teraziler
Darası şaşmış
Şirâzesi kaçmış şâküllerin
Şimdi desem ki
A h h nerede eski zamanlar
Akşamı akşam değil
Sabahı sabah değil
Kaldırımları günah
Caddeleri ayıp
Şehir küfür soluyor oksijen yerine
Pespâye şarkılar revaçta şimdilerde
Neşet abinin
’Ah yalandan yüzüne gülen dunya’
Bu kadarsın işte

Adam olurmuyuz bilmem
Çala çala bir havaya döner mi
Kese biçe kütükler
Eke toplaya kötülükler
Galip gelir mi iyilikler

Sıradan yasalarla yönetilen
Muazzam varlıkların ederini biçiyor
Kıymeti kendinden acizler
Biliyorum her şeyin bir sonu var
Kör topal ilerlerken bir bilinmeze
Bitmeyen ıpıssız yollarda

Bir duvara yaslanıp bakıyorum
Kaç yüzü var gelip geçenlerin
Deme takma kafana takıyorum
Kaç adı var ki sayamadım
Kendini insan diye seçenlerin

Usul usul çekerken adımlarım ileriye
Yarı uyur yarı uyanık yürüyorum
Ey ölü şehir çekilsene geriye
Ben senden gidiyorum
:
Yunus Beypınar
.
Edebiyat defteri seçici kuruluna
Okuyan beğenen yorumlayan puanlyan her bir arkadaşa
Selamlar saygılar hürmetler
Şiir olsun hayrolsun hep
Allah sizi sevsin.