koparılmış gül
ağaçla vedalaşmış yaprak
kanatları üşümüş minik serçe

emekliye ayrılmış rayın dışına itilmiş asırlık tren
sahlin kumuyla öpüşüp çekilen dev dalgalar
her kalktığında havaya uğurlanmak adına yorgun bir el
epeydir el olmuşuz bihaber birbirinden el âlem
eşyanın tabiâtına aykırı durum teşkil ediyor hayat
insanların arası ıramış uzamış mesâfeler
zoraki gülümseler üstün körü merhaba zıkkımın kökü gibi bir çağ

ya kaybettiysek Hafazanallah ya bir daha geriye dönemyorsak tuttuğumuz yanlış sokaklardan meydanlardan yollardan
ecdat bize buğzederse anne baba bedduâ
ahbaplar dostlar a h h
ne kalır ki elimizde avucumuzda
e y v a a h h

çok dalmışız dünya denen düşe
düşe kalka haroşa adımlarla sayıp durmuşuz yerimizde
ne ileri gidebilmiş ne menzile varabilmişiz
maverânın ismi dilimizde

yol aldığını sandıklarımız seraba düçar kendinden bi haber
çinli pirincin taşını ayıklar
uyanık geçinen ayıklar
uyuyakalmış tâ emzikli ağızdan bu yana da
hâlâ ben ben diye sayıklar

şimde gel güzelce bi hesaba oturalım
muhasebesini yapalım faydanın yararın
neresinden dönersek kârdı zararın
olan oldu iki gözüm olan oldu

dünleri kaybettik madem hiç değilse bugünleri yarınları kurtaralım

Yunus Beypınar