Koyunlarım, Koçlarım, Kuzucuğum meleme!
Ben Masalcı Dede
şimdi bir Çocuk Şarkısı söyliyeceğim size,
daha-iyi-uyuyun diye;

"Yalancı-Yalancı sana kimse inanmaz!
Yalancı-Yalancı Sözüne kimse kanmaz!"

Günlerden bir Gün öyle,
öyle-böyle bir Köyde
toplanmış İhtiyarlar Meclisi;
"- Çite-Çifteye, İte-Çobana gerek ne böyle?
Yok ki
Kurt, Tilki, Sansar Tehlikesi!
Bırakalım Hayvanlar
Merada mutlu ve hür yaşasınlar!"

"Yalancı-Yalancı sana kimse inanmaz!
Yalancı-Yalancı Sözüne kimse kanmaz!"

Çoban Aptal mı?
Parçalamış bir Hayvanı,
iki Kurşunda atmış Havaya;
"- Kurt var!" diye bağırmış,
Köylüleri Yardıma çağırmış.

"Yalancı-Yalancı Sana kimse inanmaz!
Yalancı-Yalancı Sözüne kimse kanmaz!"

Köylüler koşa-gelmiş;
"- Hani Kurt?" demiş biri;
"- Kurşunu yedi-kaçtı!"
"- Peki bu İt ne yaptı?" diye sormuş gerisi.
Cevap bulamadığından;
"- Dan, Dan, Dan!"
Yalancı Çoban
İti vurmuş-kurtulmuş.

"Yalancı-Yalancı sana kimse inanmaz!
Yalancı-Yalancı Sözüne kimse kanmaz!"

İşsiz kalmasın diye
Yalancı Çoban böyle
oynarmış Köylülerle
hep bu Yalan Oyunu.
Parçalarmış Koyunu;

"Yalancı-Yalancı sana inanmaz kimse!
Yalancı-Yalancı Sözünbe kanmaz kimse!"

Kuzucuğum sen yine,
haydi uyu, meleme!

(*) Tüm İSTANBUL PEMBE Şiirleri Hayvanlar için yazılmıştır. İnsanların alınmaya asla hakları yoktur.