şimdi sarmış beni senli düşünceler,
hasretle beklediğim sesinde kalan o davet,
ellerimden kayıp giden tutamadığım ellerin,
bakamadığım gözlerinde kaybolup gidişim,
ah bilseydin adını söylediğimde dilimin nasıl yandığını..

sen bana gel diyorsun ya hani, gelmeye cesaretim yok.
korkuyorum sende kalamamaktan,
bağlanmaktan korkuyorum..
kaybetmekten korkuyorum,
ama her şeye rağmen seni çok ama çok seviyorum.

ayaklarım sana doğru adımlarken duygularım kararsız,
sevmezsen beni diye korkuyorum,
susuyorum gülüşlerini hayal edip avutuyorum kendimi..
seni sevmekten korkmuyorum,
kaybetme duygusundan çıldırıyorum.

geliyorum davetsiz misafir gibi sessizce,
bakıyorum,izliyorum seni ama dokunamıyorum.
konuşmaya mecalim yok.
ellerim çaresiz dilim düğümlü ama sen karşımda aralık pencere.
korkuyorum suskunluğuma sığınıp kalıyorum çaresizce..

gelişim kadar arzulu değil gidişim,
bir kaçış amaçsız ve şuursuzca kendime doğru yönüm,
seni sana bırakıp gidiyorum kendi halime doğru..
ama aklımda senli düşünceler sarpa sarmışsın beni,
sözler hükümsüz kalıyor sen olunca mesafeler anlamını yitiriyor..

en iyisi ben kalayım bende, sen de kal hayalimde,
sonu belli değil düşünemiyorum hiçbir şeyi..
düşüncelerin cenderesinde dağılıp gidiyorum,
yarınları düşlüyorum senli olan ne varsa,
adına takılıyorum gözlerinde kaybolup yitiyorum..

sen deme bana, gel diye çağırma, bir daha bakma bile.
eriyorum görmüyor musun, eksiliyorum..
içimden sen gidiyorsun sessiz sedasız.
yakıp yıkarak farkında olmadan terk ediyorsun.
dilim sessiz dizlerim dermansız ve çaresizce bakıyorum

yıkılıp kalmışım sol yanımda ağır bir yük ve sancı var,
hangi hayali kurarım senden sonra bilinmez.
içinde sen yoksan ne anlamı var yazın ya da baharın..
dilimden düşmeyen sevgilim,
bir rüzgarla yerle bir ettiğin beni bırak artık çağırma.

beni bırak kendi halime, kışın tam orta yerine.
hazan da var hayatımda hüzün de beni hiç bırakmayan..
hep kalktım düştüğüm yerden bu kaçıncı bilmem.
sığındığım limanken ıssıza attın beni,
sen de yıktın hayallerimi acımasızca...
sende yıktın hayallerimi acımasızca...

Mehmet DEMİR