derkene peşinde Yusufunan barabar Hasan Agam geldi,
bi hışım.. bi azamaet, gözleri ataş saçıyo(r)
sırtında balle ğibi Ümmü,
hemencik endim, çalıları aralaşdırdım,
yengatdan gapıyı aşdım,
güş-bela arka yanna sığışdırdık..
ötesinden berisinden dıkdık
sanısın zehre çuvalı
dünnalar gözeli öz be öz yeğenim Ümmü
har solukda..hırlayo.. sesi gısık..
bende bi ma(h)çıplık, bin pişmannık..
yüzüm yerde, yerin dibine geşdiii
gözlerime ğözlerime bi bakdı kii..
diz bağlarım çözülüvüdü

aklım başıma ğelincek, “suss” etdim
arkaya, yanına geşdim.. elini gevşetdim..
i(n)şallah bundada vardır bi(r) hayır..
içimden dova üsdüne dova okuyorun da hankısı bilemeyon
zatinden hepiciği yarım galdı valla
ayakları..
elleri,
a(ğ)zı ba(ğ)lı
gan çana(ğı) gözü,
yüzü şiş, ağzından gan sızıyoru,
saçı-başı perlim-perişan..
sesi kısılmış, bi hırıltı..
teni; cayıır cayııır yanıyoru.

Yusuf Agam da bindi, Hasan Agam da atlayıp “sür” dedi
“şükür” dedi, bilmen neye şükretti
“breğidi sür abey”
Ümmü debeleniyo..
cabalayo da boşuna
Yusuf Agam yengattan ba(ğ)ladı ayaklarını..


ortalığı yakan
acının acısı bi(r) fuğan
Sarı Ğelin Gellebam ortalığı yıkıyıyo
yırtınıyo
yeri-ğöğü innediyo
“gonşulaaarrr”
!!
“etişin gonşulaarrr”
!!
“can gurtaran yok muuu
Ümmeti Müslüman etişiinn”
..
“Ümmüyü gaçırıyollarrr”
…
“nişanı ğızı gaçırıyollar”
..
“birisi emmisiii, biri dayısı
etişin gayrı”
..!!
oyusa hemi vallahı hemi de billahi
“gellebam beni görmediy ki”
ben eve ğetmedim, cibin yandan hiş ayrılmadım
Kelağaların hayatda bekledim..

iki el tüfeğ atıldı,
İrbem ağası olmalı
ardından başka evlerden de
seğidişen ayak sesleri,
tüfekler elimizde
bir kaş el taha tüfek sesi..
horazı galkık, eller tetikde
kim vurduya gedecez bu gedişine
ya da durduk yerde biri
bok yoluna getmese bari
gel de bu işten hayır um
içimde dova üsdüne dovaediyorun!!


Ümmü.. yalvarıyo, yakarıyo,
döğünüyo, yırtınıyo, ileniyo
emme aldıran kim
ganımdan-canımdan agamın gızı, has-öz yeğenim
“gorkma yanında ben varın” d(iy)ecen de
nası(l)?, ne?
..