SULTAN EYYUB’UN KAPISINDA BİR AKŞAM

Ya Eba Eyyubel Ensar
Sen ulu sultan ben sana hayran
Eyyub Sultan,Eyyub Sultan
Sen huzur Sen sükun
Sen sessiz Sen dilsiz
Sen bir gül Sen bir karanfil
Sen gönüllere sultan
Sen Eyyub Sultan,Sen Eyyub Sultan

Akşamın bir başka güzel
Gecen bir başka huzur
Seherin ayrı bir bahar
Avlunda insanlar
Dallarında ağaçların güvercinler, kumrular
Her birinin gönlünde
Seni sevmek kadar bir dünya var
Bir ömür burada yatar

Gönüllerde firak Senden ayrılık
Sen gönüllere sultan Sen Eyyub Sultan
Boynu bükük bir yaralı dost
Kapında bir dilenci duanı ister
Aç gönlünü kabrinden onu kabul et
Nasıl gözlerin ışıl ışıl
Nasıl yüreğin pırıl pırıl
Kabul et O’nu kabul et
Sen gönüllere sultan
Sen Eyyub Sultan, Eyyub Sultan

Deve Senin kapında diz çöker
Anlayan bilir deveyi ve diz çökmeyi
Anlamayan ne bilir sevdayı Ya Eyyubel Ensar
Sevdan olmasaydı kim bakardı kapına
O aşk değil mi
Sevdaların uğruna yaratılan
Sende kalır
Sende konaklar geceleri
Aşk fakirde bırakır insanı bazen
Zenginler dururken
Olmasaydı aşk
Kim kalırdı Sen de Ya Eyyubel Ensar

O yüzden Sen
Asırlardır gönüllerde hep Sultan
Yedi tepe İstanbul’a sultan
Piyer Loti tepede sana hayran
Fatih kapında bir köle sultan
Ben akşamın serinliğinde
Boynu bükük eşiğinde
Sen yattığın sandukanda
Gönüllere sultan
Sen Eyyub Sultan, Sen Eyyub Sultan

Koca Fatih Sultan Sen’de dirildi
Konstantin Sultan Fatih’e diz çöktü
Öğrenmeseydi deveden diz çökmeyi
Konstantiniyye olur muydu hiç, bizlere İstanbul
Kabrine hala o günden bu güne
Işıklar yağar
Haliç güzelliğinde nur olur
Işıklar diz çöker kabrinde
Sürur bulur, sükun bulur
Güvercinler uçar etrafında kanat çırpar durur
Gelinler damatlar ve kırık kalpler
Hep sende huzur bulur, sükun bulur
Sen gönüllere sultan
Eyyup Sultan, Eyyup Sultan

Kalmış çoluk çocuğun Arabistan’larda
Sen fetihten bu yana hep yalnız
Tek başına kalakalmışın Anadolu’nun İstanbul’unda
Ama biz varız şimdi hep yanında hep kapında
Biz elsiz, biz dilsiz, biz Sessiz ve biz Sensiz
Sen gönüllerimize sultan,
Sen Eyyup Sultan, Sen Eyyup Sultan

Akşam hüzünleri yağarken İstanbul’a
Çık kabrinden bahçende gez
Nurdan gözlerine belki bir rastlayan olur
Belki bir aşığın girersin gözlerinden ta kalbine
Kim bilir kalplerde akan gizli ırmakları
Ya Eyyübel Ensar
Kim bilir hangi çağlayana dökülür
Ve kim anlar perdelerin kapanmadığını
Ya Eyyüp Sultan
Sen dolaşmazsan aramızda kim bilir
Bütün bu güzelliklerine kim ulaşır
Kim söyler Seni, kim anlar Seni

Sen bir gül, Sen bir karanfil
Sen İstanbul’a Sultan, Sen gönüllerimize Sultan
Sen bize sultan, biz Sana hayran
Sen Eyyup Sultan, Sen Eyyup Sultan

Faruk ANBARCIOĞLU