“-ıramatlık Gocanam ağıt ederdi ya
tam yedi sene habar alınmayan esger o(ğ)luna
“e(vi)mizin öğü dee ..” deye bi başladımıydı
ağaçlarından daşına
gayasından çalısına
inil inil.. sahatlarca..
düğün-bayram bilmeden
o zamannar ağıda başladımıydı
arkasından ne dey(e)ce(ği)ni bili(r)dim de
sanı(r)sın Gocanamın yüzü,
ellerini dizine vulalak döğünüşü
ağıtlarının hepiciği ezberimdeydi; de!
sankı hinci dilimin ucunda,
Gocanamınan de(y)cemişiyin gibi emme;
ı ıhh!?”
…

“-belki bili(r)sindir
belki bilmezsindir
ya(hu)t da unudmuşundur;
işin aslı; amaan benimki de gafa
benim bile hayal-mayal aklım eriyo
sen nerden bilecen, de(ğil)mi?
emme ben hiş bi zaman unutmadım
unudamadım getdi bizimo(ğ)lan
neye biliyon mu
ben orda galmışıyın”
..?

“-bizim çobanıkana o şerefsiz,
dutmuş emmimin garısını gaçırmış,
i(n)san “ekmek yediği gaba” sıçar mı
elinden ekmek yediğin garıya yan gözünen bakılı(r) mı
yallandığın gapıya hayınnık edili(r)
gelinine göz gonur mu
üsdelik bu ğelin esger garısıysa
emme böyle şeyler oluyo(r)muş demek
başına gelmeyen ne bilsin
i(n)sanın vizdanı böle bişiyi gabil eder mi
akıl-izan alı(r) mı,
bu i(n)sannığa sığar mı
bek zorumuş.. Allah can düşmanıma tahi gösdertmesin
gambır gambır üsdüne dedikleri
bö(y)le bişi olmalı
feleğin çarkı bi tersine dönmeyeğörsün
başına ne ğelceni bilebili(r) mi(si)n
esgere gedip de dönmeyen emmime mi
çocuklarına mı
çobanımızın ettiğine mi
Gocanam hankı birine yansın hı?!
..











Yarın SARI GELİN