3
Yorum
20
Beğeni
0,0
Puan
1282
Okunma
Zaman suyun üzerinde akıp giden saman çöplerine benzer
dışarıdan bakınca nehrin sürüklediği
bi dolu kalabalık
büküle sıkılada olsa
kaderin çizgisinden yürüyerek
nehire giden yolu bulur saman çöpleri
ve kalsaydın
hiç bir yalana sığınmayıp gerçeği yaşayacaktım
seninle gizlice
onca değerli sözü zihnime mahkum etmeyip
yağmur tanesi gibi çisil çisil serpecektim
sen uyurken saçlarına
vakti gelmeden açan kar çiçeğine hesap soracaktım
sonra güneşe dönüp yüzümü
"yakma! aradığını bulan,
renklerin cazibesine kapılmayıp
yüreğini yüreğime emanet edişini" diye
son sesimle haykıracaktım
kalsaydın
sıradan insanlardan uzak durup
dikeni gülünden ayırıp
gözümüzden yaşları sıyırıp
küllüğüm izmarit rengini alana değin
ölümü göze alacaktım seninle
Newâ
Şiirin sahibi
Cevap Yaz