Geceleri Yar’la buluşmayı bekler mi insan?
Katran karası, kömürden olma elmas parıldaması.
Geceleri Yar’ini bekler mi Havva kızı,
Her dakika her salise,
Irmaklar gibi şakıyan geceye,
Duayla, muhabbetle yalvarır mı?

Geceleri Yar’i anmak ne güzel duygudur Havva kızı,
Koskoca ormanda suyunu aşkından alan
Sarmaşıktır benim ki
Her nefeste Yar’ine sarılan
Nefes alamayacak kadar O’na tutunan
Güneşini O’nun tohumundan alan.

Geceleri ışık araması ne hoş sedadır Havva kızı
Tüm dünya uyuduğunda, sen Yar’inin kollarında
Merhametle örtmüş üstünü
Gönlün en güzel huzur_u didarda.

Kapkara perdeler inmiş gecenin soğuğuna
Sen aşkınla ısıt kalbini Havva kızı
Üşümeler dile gelemesin sevginin alasında
Rüzgarlar utansın esemesin
Hortumlar yerle bir etsede kainatı
Sen yinede Yar’ine dön
Kavrulsun bütün uyuyan hücrelerin,
Döne döne yine pervaneler gibi
Yeşersin bütün soğuk ikliminin çiçekleri...

Düşünsene Havva kızı;
Yeni bir alfabe olsa
Bütün kainat bunu konuşsa
O’ndan başka dillerin dönmese başka alfabeye
Yar’ini ansan hiç susmadan
Bütün dünya O’nun adını çağırsa
Yar’dan başka hiç bir ses , hiç bir harf çıkmasa dudaklarından
O’ndan başka dilleri dönenleri cehennem gazapları sarsa
O’na dönsek,
O’nun aşk_ı lütfunda erisek
Yeşersek, yine yeniden Yar’e dönsek.

Gülşah ERCİYAS
26.06.2016
00:39