1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
967
Okunma
Yaşadığı bunalımlı anlar sonucu çocuklarını geride bırakıp intiharla ölüme giden can arkadaşıma, yaşarken yazdığım bir şiir:(:(:(
Şanssız kaderin,
Yüreğinde büyürken senin,
Esir olmuş;
Elini eteğini çekmiş bedenin.
Fuzuli geçmişin,
Günahlarına ağlarken,
İsyan etmiş gözlerin ağlamaktan kururken.
Küllenmiş ağrılı yanın,
Kaskatı kesilmiş duaların,
Arsız nağmelerin olmuş rüyaların.
Kararsız düşünceler;
Saplarken bıçağını sırtına,
Asılsız, yargısız infaz yapmışsın aydınlığına,
Rükuya eğilmiş mutluluk,
Esas duruşa geçmiş hayat,
Ahraz olmuş kelimeler,
Küsmüş gülüşüne inat.
Akrep gibi sokmuş zaman, aşkını
Suretin aslını yadırgamış,
Oturmuş dinlemişsin hatalarını.
Lanet etmişsin kaderine,
Sefil olmuş keşkelerine,
Ay ışığı düşmüş güzelliğine,
Nasıl bir yaşammış sana biçilen,
Derdiyle, kederiyle...
Gülşah ERCİYAS
Cevap Yaz