5
Yorum
18
Beğeni
4,9
Puan
282
Okunma
Ben, yalansız dünyayı,
Dostlarım da vefayı,
Hak yolunda cefayı,
Namaz da huşuyu,
Secde de ağlamayı sevdim.
Bana verdiğin nimetler içinde
En çok sana, kul olmayı sevdim.
Ne kadar canımı yakarsa yaksın,
Sonu sana çıkan, dikenli yollarda,
Yalınayak yürümeyi sevdim.
Mahzun gönüller de bulunursun diye
Hüzünleri sevdim.
Cehennem ateşin de yanmamak için ebedî,
Ben geçici âlemde
Senin aşkınla yanmayı sevdim.
O büyük azâmetin karşısında "hiç" olmayı,
Yaratılma şerefine nail olmanın şükrüyle,
Var olmayı sevdim....
Rabbim!
Ben en çok Habibim dediğin,
Onsekiz bin âlemi karşısına koyduğun
Resûl’ün:
Hz "MUHAMMED MUSTAFA" (s.av) ya
Ümmet olmayı sevdim....
Allah’ım ben senin yolunda toprak olmayı sevdim...
Allah’ım!
Ben senden gelen, her cefayı sevdim.
Nûriye Akyol
Görsel alıntıdır.
5.0
92% (12)
4.0
8% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
