Kızıllara bürünmüş mehtaplar
Ateş okları gibi, batıyor kalbime
Seyretmez olaydım, sensiz mehtapları.

Yitik sevgilim.
Sen göğün göğsüne yazdığım şiirlerimdin
Sema’yı aydınlatan güneşimdin
Bu beklenmedik ,zamansız gidişin
Beni derinden yaraladı sevdiğim.

Sen baharımı sulayan can suyumdun
Sen ahirimdin benim
Benim masum karanfilim narin gülümdün
Yine öylesin hep öyle kalacaksın.

Şimdi denizler suskun bakıyor bana
Martılar seni anlatmamı bekliyor gibi
Kelimeler kursağımda iğneleniyor

Sana taç yaptığım papatyalar bile solmuş
Kapının eşiğinden ayrılmayan kalbim
Gelecekmişsin gibi bekliyor seni

Mavileri terk etmeyecektin hani
Bulutlar beyaz kalacaktı
Ağlamayacaktı kasım patları
Her sabah öpecektin sardunyaları
Her gün sen sulayacaktın ıtırları
Ağrıların çoğaldığında,elini ben tutacaktım
Sen uyurken ben kovacaktım karabasanları

Koyu griler sızmayacaktı kapımızdan içeri
Grimsi morlar sarmayacaktı bedenini

Sabahat Çelik