ÖĞRETMENLERİME…

Onurlu bir kurumun, kutlu erleri!
Yırt karanlığı, şafağa dönsün vatanım,
Bahar çiçekleri açsın her bir yerlerine,
Gök kuşağından taşlar tak da gel.

Bilgi çağlasın, dereler ve çaylar,
Sizinle aydınlanacak, bilirim çağlar,
Sizin ışığınızla, bereketlenecek ovalar,
En kuytu köşelere ışık saç ta gel.

En yalçın dağlar ötesinde, senin adın duyulur.
Vatan topraklarının her karışında, mührün vurulur.
Altın çağlar ve hedefler, senin ile nihayete varır.
En ıssız köy okullarına, Bayrağını dikte gel.

İnsanlık tarihi seninle, huzura erdi.
En sert iklimde bili ağaçlar meyve verdi.
Okullarda çiçekler her gün yeşerdi.
Gül bahçelerinden güllerini alda gel.

Karakışlar gelirse şayet yine yurduma,
Sakin bir tek çocuğuma, soğuk vurdurma.
Her karanlık baki değildir amma,
Milli Eğitimin Meşalesini yak ta gel.

Bilirim gönlün yoktur sayarda köşkte,
Gayretin, okuma bilmeyene bir harf öğretmekte,
Senin ilminle eriyecek sert granitler bile,
Şerefinle, şanınla başını dikte gel.

Bak; gök ehli bile sana kayam ediyor,
Sana Hz.Nebinin vekili diyorlar,
Milletime doğacak senin ile şafaklar,
Cehaleti, cehennem çukuruna göm de gel,

Şehitlerin yatağı topraklarda, gelincikler açtı.
Dağ köylerinde bile, Bayrağım seninle dalgalandı.
Cehalet senin olduğun her yerden uzaklaştı.
Defterini, Kitabını, kalemini alda gel.

Irmaklarda sen, esen yelde, çiçeklerde sen,
Göklerde dalgalanan, Bayrağımda sen,
Tarihler, otağlar ötesinden gelen de sen,
Ülkemin ufuklarından, ışığınla doğ da gel.

İbrahim BEKLER
ANKARA