HİSAR

Hisara giderken, karardı gözüm,
Yüksek uçurumlar, korkutur beni.
Ala kapıdaydım, titredi dizim,
Yüksek uçurumlar, ürkütür beni.

Yamaçlarda kartal, kuzgunlar uçar,
Tekneden sürüler, suyunu içer,
Tuluklar su dolu, sucular geçer,
Yüksek uçurumlar, korkutur beni.

Aşağı vadiden, gök su akıyor,
Konur kulesinden, bize bakıyor,
Öğlenin güneşi, fena yakıyor,
Yüksek uçurumlar, korkutur beni.

Hisar korumundan, çıkınca düze,
Yaylanın havası, değiyor yüze,
Sürüler taradı, peş peşe düze,
Yüksek uçurumlar, korkutur beni.

Dolup ta taşarken, dardır su yolu,
Yamaçta inlerin, olsaydı dili,
Su sağlar canlıya, bildim bileli,
Yüksek uçurumlar, korkutur beni.

Sessiz kaldı şimdi, şanlı Adrasım,
Yörük beyim dinmez, böğrümde sızım,
Melemiyor artık, oğlağım kuzum,
Yalnızlık sessizlik, ürkütür beni.

İbrahim BEKLER
ANKARA