DOSTLUK ADINA…

İnsanız, şuurluyuz, yaratanımız tek.
Bu Dünya’ya insanca, yaşamaya geldik.
İlkemiz dostluktur ve de kardeşlik,
Düşmanlıktan ırak, yaşamaya geldik.

Dereler birleşip, nehrimiz olsun,
İnsanlık aşkımız, coşkumuz olsun,
Yürekler vatan sevgisiyle, imanla dolsun,
Irakları yakın etmeye geldik.

Ne zalimin, nede zulmün tahtı olmasın,
Omuzlarımıza basılmak, kaderimiz olmasın,
Haksızlık karşısında susan dil, bizim olmasın,
Zalimden, zulümden ırak olmaya geldik

Yardımlaşma ve dostlukta, olalım el ele,
Sevgi ve kardeşliğimiz girsin devreye,
İyilikten başka ne gider ki bizimle bakiye,
Şah-ı şiir gibi gönüllere, akmaya geldik,

Aynalar şahitlik eder, bakan yüzlere,
Dostluk aşkı mayalar, bütün özlere,
Ayıplar çarpılmadan, o gün yüzlere,
Mahşerde hesabı kolay kılmaya geldik,

Bütün mevcudat muhtaç değil mi sevgiye,
Lezzetsiz hangi tat verilmiştir meyveye,
Tatsız olsa hangi arı konardı ki çiçeğe,
Kavarada petekte bal olmaya geldik.

Mana yüklenmişiz hepimiz galu-belada,
Melekler bile secde etmişti nas kulalara,
Saymakla bitmez verilen nimetler var amma,
Şiir’le dostluğu tatmaya geldik.

Fikir, zikir, şükür’de saklı nimetin hakkı,
Bu üç sırda, bütün nimetlerin idraki saklı,
Dostluğun sırrındaysa teveccüh saklı,
Sırrımızı, sırrımıza satmaya geldik,


Kalbimizin pasını silsin Allah’ım,
İnsanı İnsanlara sevdirsin yüce Allah’ım,
Kini ve düşmanlığı öldür gayrı Allah’ım,
El ele kardeşçe gönüllerde, coşmaya geldik.

Gül bahçelerimiz, huzura gark olsun,
Kardeşlik, dostluk çiçek açıp, kötülük solsun,
BİR’İZ’ dedik bu gün şükürler olsun,
Dostlukta şiirleri demlenmeye geldik,

Değmesin kötü lisan hiç dilimize,
Öyle bir güç versin ki Allah, her birimize,
Nifak sokamasın asrın şeytanları gönüllerimize,
Dostluk secdesine kıyama durmaya geldik,

Ben bir kulum, beklerim dost kapısında,
Muhtaçtır şu gönlüm, halis dost niyazına,
Aldırmam mevsimin en sert ayazına,
Gönül potasında, Hz. İbrahim gibi yanmaya geldim,

Dostlar bu benim özüm, gönül niyazım,
Hiç kimseye yoktur kinim garazım,
Doğu, Batı, Güney, Kuzey hepsi benim kardeşim
Bir’iz dedik dostluk ağını örmeye geldim.

İbrahim BEKLER
ANKARA