bi sabah odanın ortasına kaldırım sermiş kuşlar
yürü bunu yazmışlar kanatbirliğiyle
umurumuzdasın
hala nefes alan şehirlerimiz var

akıllıca seviyorum hayatı
bu rüzgar benim için var
bu tirenin keskin düdüğüyle kesiyorum kendi göbek bağımı
uçlu bucaklı bozkırı suluyorum kendi kanımla
bana artık bütün sınırlar dār

her şeyi benim küçük ellerime koymuş allah
o çok büyük kollarını sıvamış benim için
özenle yollarımı örmüş sarkıtmış iki yanımdan
çiçekler takmış beliklerimin uçlarına
alına al moruna eyvallah

bana bu gün divan şiirim diyeyim
oturaklı olsun göğe bakışım
bulutlar bildiği gibi geçsin
çöven sürsün allah leblerine yağmur söksün
ah bu gün ağrısı bu şerh düşülmüş kenar ı kaldırımlar
gereği üşenilmiştir
külden doğan ateşten olan nar
dünya döndükçe eğnime ruhum dar

aynı harfi üstüste yazınca hele ki sonda
bi çığlık ki cümle sağır
ah allah
ben seni hiç varın içine sıkıştırmadım
beni sen anla