Gün de üzgündü gül de;
Hafif meşrep bir tınısı vardı bulutların,
Gözlerde kem yürekte nem,
Demeye ne hacet:
Kasım da almıştı nasibini
Bir ay kala sona,
Sondan ziyade gerek mi vardı şimdi
Gereksiz umutlara…

Çıtkırıldım edası şiirin,
Yüreğin erbabı olmuş iken şairin,
Kınında bir imgeye rast geldi ansızın:
Rötuş yaptığı yüreğinde
Rastlamak adına yeni dünyasının
Bakir tınısında
Donatılmış makberinde,
Yüz görümü bir sancı peyda oldu.

En aykırısından o tınıda mağlup düşmüşlük:
Müşkülü kelamın olsa keşke tek mürşit,
Bir gölgeye tapınan münafık,
Rast makamı her dem sessizlik.

Tümden gelen yine de güme giden,
Münafık şeceresi hislerin yorganı
En dingin teselli,
Gidip gelmelere yığdığım,
Sığınıp sığdıramadığım,
Kerelerin dengi yoksun bir mevta,
Yolun deviniminde kurak bir mecra,
Yitip gitmelere sövdüğüm yine de kelle paça
Sürgün edildiğim.

Hezeyanlar, hezeyanlar;
Mültefit beyanlarında iz bırakan;
Kalburüstü neredeyse tüm evren,
Sığ kıyıların müridi üç beş lehçe,
Hani dokunulmazlığın şiirini yazan
O son, illet imge.

Düşkün kelamların asla yok yalanı,
Yalanların bağ bozumu düşlerinde
Yine sevdanın erbabı tekdüze bir gölge,
Sırasızlığın hükmü aklım sıra,
Akıldan ziyade yorgun deminde ömrün
Yongası nasıl da derin.

Gün gölgelere emanet,
Yürek sevmelere,
Hüsranı yitip gitmeyen tek mevsim;
Her gün yüreğin hazanı.

Serkeş tınısında edilgin tüm yetiler,
Yetmedi yetmeyeli sevmeye engel müridim gölgeler:
Bir şafaktan bir yangına,
Bir yürekten tek atışla
Mabedimi çalan karanlık yüklü nüktedan
Ve sırasız gidişiyle, kor misali
İçin için yanan o tevafukta gizli bir makamda
Çalamadığım ama çaldırdığım sevdamda,
Gönülsüz bir kelamdan çıkıp da yola
Varmayı beceremediğim kim bilir kaçıncı yaka…

Hezeyanlardan çıkmak birer birer bilinmezi,
Sevmelere doymayıp yanan ateş misali
Bir demde bir yok oluş
Yokluğu varlığı ile tamamlayan en serkeş hayal
Yine cürümü yansız,
Eşrafı soysuz,
Gölgesi meçhul,
Son akdinde yüreğin
Atmayı beceremediğim tek dingin rahle
Yine üzerine serdiğim.

Müebbetin hükmü o deryada tünediğim
Bir kelamdan diğerine seğirtirken
Ölmeye ahdettiğim dengine mürşit
Bir payeyi hibe ettiğim
En defolu kimlik ki
Hakkın nazarında tüyden hafif benliğin
Vardığı rükûda,
Tokalaştığım kaderin ne ise buyurduğu.