Herşeyi bir kenara bırakıp, giderdim!
Olsun varsın bu savaşıda kaybederdim.
Biraz şarap içerdim, kendimden geçerdim.
Gurur yapıp, belki ana avrat söverdim.
Derdim ki, dünya onun etrafında dönmüyor,
Aşüfteyede bakın kendini bir bok sanıyor,
Naz yapıyor, peşinden koşayım istiyor,
O, beni bilmiyor. Defolsun gitsin ne olmuş!
Şuracıkta canı çıksa peşinden gitmem,
Cennet olsa dahada istemem falan derdim.
Derdim inanki derdim, ağlayıp ağyalayıp,
Sabahlara kadar geçmişini yâd ederdim.
Amenna, hani üç beş gün sarhoş gezerdim,
Bir ayda sabaharı imamdan ezan dinlerdim,
Sonra geçer gider ‘işte buda bitti’ derdim.
Derdim, derdim demesinede esas derdim,
Ellerim, ayaklarım inanki tutmaz oldu.
Bir çarpılışla çarpıldım ki nutkum tutuldu.
Mahvoldu, akıl, fikir neyim varsa…
Anla gitmeye dermanım olsa, giderdim!
Git deme! Gitmeye cesaretim nerede?
Geberdim ulan gözlerini gördüğümde.
Gözlerine geberdim lan, geberdim.
Yapabilseydim, cesetimi kalbine gmerdim
Anlıyor musun şimdi? Gidebilseydim,
Cümle aleme kendimi madara edeceğime
Ciğerim üç kuruş etmez derde giderdim.


Kalakaladım ama ben gözlerini görünce
Ruhum çıktı sandım sana değince…
Bir kayboldum bir dağıldım ki sevince,
Ulan dedim, ulan Kerem böyle yanmış,
Medusayada selam olsun, canlanmış.
Taş kestim, eridim, bittim, geberdim,
Sanki bin Mecnun benimle sevdalanmış.
Anlamalısın artık, gidebilsem, giderdim!
Gidemem canımın içi artık gidemem,
Sövsende gidemem silsende gidemem…
Ama seversen kalırım, kıyamete dek
Öylede güzel kalırım ki canında, kanında
İblis cesedimi giyse Adem’e secde eder
Taptuk, Yunus’u kaldırır alnından öper
Karun mallarının hepsinden vazgeçer,
Ve ‘İşte’ der aradığım esas hazine onda,
Platon da kalkar mezarından bunu duyunca
‘Herşeyi açıklayacak sır bulunmuş’
‘Böylesi aşk sonunda vuku bulmuş’