burası ayrılıklar coğrafyasının,
kabirler semti.
burası dantenin cehennemi,
hitlerin öfkesi,
mavi ruhlu adamların sancılı iç çekişleri!

geceye bir tutam sus bırakıp,
ellerimi istifleyip ceplerime,
sessizce çıkıverdim hayattan.
dönüşsüz bir bilet kestirdim aklıma,
soğuğu,ağrıyı ve vazgeçmeyi iliştirip kalbime.
şimdi ellerim kan kokulu olsa gerek,
nihayetinde çok zaman öldürdüm bu topraklarda.
haricen,uskumru naifliğinde sevda birkaç da.
en çığırtkan yerinden kesildi ses telleri baharın,
gülleri ve karanfilleri sormayın!
tüm düşlemelerime gizli özne diye sakladım bedbaht kalbimi.
alenen düşmelerime yırtıcı bir hükümdar gibi
hayat! adını koydum.
nihayetinde doydum ölümsüzlüğe.
ki ben gelmeyecektim bu dünyaya,
eğer sorulsaydı yaratılmışlığıma.

’gözlerin fırlayıp çıkacağı o güne and olsun ki,
ölmek,en güzelidir dönüşlerin.’

geçişsiz bir eylem gibi kalakaldım.
sustum,ağrı ağrı ilerledim.
bir bacadan sızan gazla kirlettim nefesimi.
ben ölümü özledim.
yaşama tutmayın beni,
fazla zamanım yok,
ben dünyaya ceketimi alıp çıkmaya geldim.

- abdullah cemek