geceyi uyutuyorum
göğsümün serin noksanlığında,
güneşe uzanan tüm eller kırılıyor
aklımın ziyan sahrasında.
ölümü çiziyor gözlerim yere,
nokta nokta,
ilmek ilmek örüyorum kaderimi aslan ağzında.
bu yollar sarı sıcak,
tuza susamış ağızlar yapışıyor yüreğimin dehlizlerine.
içimde kızgın kum yağmurları!
kalbim küçük bir kız çocuğu telaşında.
göçüp gitsem coğrafyalarca,
unuturum belki mealsiz, masalsı sanrılarımı.
belki ölürüm yine kuytusunda ölümsüzlüğün!
şerbetlenmiş bir ağrı oturuyor
sanki her gece kalbime,
muamma susuşlar örtüyor sesimin sessizliğini
şehrin gürültü cümbüşlerinde.
tüm aynalarda kırılıyor bedenim,
sanki tüm köhne sokaklar benim,
yıkık duvarlar,
gamzede surlar..
onarımsız hayatlar benim.

mütemadiyen yüzümde ikamet ediyor firak sancısı,
nefesimde sobelenmiş hayat tanrıları,
kısık ateşte öldürülüyor insan uzuvları,
beynimde kaynayan ateş kovukları..
elveda.

ben ölüyorum!
Lila, emziriyor mevsim kuşlarını..