durmaksızın yağıyor yağmur,
sular altında yürek kentim.
bir adam paltosunu çıkarıp
sırtına atıyor bir çocuğun.
bir çocuk başını okşuyor bir kedinin.
bir kedi ayaklar altından topluyor
bir parça ekmeği.
durmaksızın yağıyor yağmur,
insanlık altında buruk kentim.
her kaldırımda ayak izleri,
hiçkimse,hiçkimseye değmeden geçmiş dünyadan,
bir kimse, kimseye değmiş biraz,
değmeliymiş oysa kendine insan
biraz da olsa.

benim hayalim sana değmiş,
sen yüreğime değmişsin.
değmekten de öte,yıkıp geçmişsin.
kalbimin tuğlaları dağılmış bir bir,
kilit vurmuşum en deli duygularıma.
susmuşum biraz,
sonra çokça susmuşum yine.
alfabemi satılığa çıkarıp,
lal kitaplar okumuşum.
sessiz türküler çağlamış dudaklarım.
susmuşum sana,
epey bir vakit dillendirmemişim kederimi.
sen öldü sanmışsın beni.

durmaksızın yağıyor yağmur,
şemsiyeni aç!
bilirim sevmezsin yağmurlu havaları,
nefret edersin saçlarının bozulmasından.
bu yüzdendi duymayışın da gözyaşlarımı..
bir şiir ısmarlamıştım hatırla,
bir sonbahar vakti gözlerine değerken gözlerim,
ıssız bir akşamda;
üşürsün
üzerine al.

bir adam çocuğu,
bir çocuk kediyi,
bir kedi ekmeği ne çok sevmişse,
ben de öyle sevdim seni..
ne olur yanımda kal.