Ve bir kere daha eģiliyorum önünde ey aşk
Küçücük avuçların geliyor aklıma
Aklım gidiyor
Aklım var mı bilmiyorum
Evcil bir akrep dolanıyor
Bütün vücudumu
Göğüs kafesimden tutunuyor
Zehrini boşaltıyor
Hiç canımı yakmadan
Geceler aydınlanıyor öfkemden
Öfkemin şiddeti depremler
Depremler ölüm
Depremler can pazarı içimde
İste yeni adım katil
Yeni yeni adım
Adım adım yalınayak
Asfaltlar ihanet
Boş elli yıllık bir oturağım
Üstüm başım tarih kokuyor
Ve bir çay geliyor
Teşekkür ederim
Sen olmadan bir çay bile
Ç,a,y kadar anlamsız
Uzanıyorum
Uzanmak devrim
Uzanmak sen ve ben
Göģe bakmadik
Göğe tutunuyoruz
Ellerimde bir sigara ve kitap
Kitaplar diyorum bayan
Avuçiçlerinizden soğuklar
Titretiyorlar
Nasıl bi kehânetsiniz
Siz giderken yıkıldı binalar üzerime
Depremlerin şiddetini sizden öğrendim
Sizler yoksunuz
Ama birgün geleceksiniz biliyorum
Haydi şimdi sevinme vaktidir
Şimdi uzanıp bir kadına öpme vaktidir
Bir çocuğu kucağa alma vaktidir
Sen yoksan ben yokum
Biz yoksak kainatı beser
Yok
 Yokluģunuz nelere kadir
Bak yok ettin herşeyi
Başta beni
Bakınız yokum