Ben neden bu kadar üşüyorum
kanım mı dondu damarlarımda ne
o ses uğultu nedir
dolanır durur beynimin içinde
şarkılar hüzün neşesi kalmamış
hüzzamlı fasıllarla Geçiyor ömrüm

son baharımı yaşıyorum
onu anladım ama
karamsarlığın yükünü taşımak zorundamıyım ne
olmuyor canım olmuyor çok ağır geliyor
artık ruhumun baharı geçti
ve şu anda çok hüzünlü geçiyor ömrüm

karşımda bana bakan bir çift göz ışıl ışıldır belki
ama ben donuk görüyorum
bakma bana öyle sevdalı
dolaşmaz yüreğimde kimsenin sevdası
kutupta erimeyen buzlar gibi
donmuş duygularım öyle çatırdamalıki
hissetmeliyim o bakışların manalarını

Ben bir başımayım
yalnızlık senfonisi her gün çalıyor benliğimde
en acı keman sesi benzemiyor
gönlümdeki hüzünlü melodilere
ruhumda bir damla gibi
yalnızlık senfonisini yaşıyor ömrüm

daha ne kadar sürer bilmem
hayatımın hüzzamlı fasılları
birikmiş benliğimde benziyor bana şimdi
ağır yük taşıyan bir trenin vagonları
bilmem tanrım ne zaman alır bu canı
kesik kesik nefeslerle geçiyor ömrüm

Elbet bir gün duyulacak
Belkide can yakacak
Sevenlerinden uzak
Yapraklar arasında
Yalnızlıktan donacak
ona sadece yıldızlar ağlayacak
Kimsesiz bir kuş gibi
Bitecek ömrüm

Sabahat çelik
29.10.2016